Będąc fanem kina klasy B i nie znać Claudio Fragasso, to tak jakby interesować się francuską Nową Falą i nie znać François Truffaut. Twórca, między innymi Trolla 2, noszącego miano (niesłusznie moim zdaniem) najgorszego filmu wszech czasów, nie raz zdążył udowodnić, że jest mistrzem kina tak złego, że aż dobrego. Dlatego, kiedy w moje wirtualne ręce wpadł slasher w jego wykonaniu, nie mogłem się doczekać, by zobaczyć, jak poradził sobie z moim ulubionym podgatunkiem. Powiedzieć, że się nie zawiodłem, to jak nie powiedzieć nic, ale zacznijmy od początku.
Non aprite quella porta 3, reklamowany we Włoszech jako trzecia część kultowej serii o teksańskim psychopacie z piłą mechaniczną, to przedziwny slasher łączący w sobie cechy charakterystyczne dla tego podgatunku z elementami wyrwanymi prosto z nurtu giallo, a momentami nawet z R&R. Fabuła, o ile można ją tak nazwać, nie gra tutaj znaczącej roli. Ot w jakimś amerykańskim mieście (a jakże) grasuje seryjny morderca i gwałciciel, który zwykł przebijać swoje ofiary na wylot gumową rękawicą. Pośrodku tego wszystkiego poznajemy Melanie Beck, rozwódkę, samotnie wychowującą córkę, która pewnego dnia pada ofiarą tego ekscentrycznego jegomościa. Co ciekawe, kobiecie udaje się uciec, ale w wyniku ataku traci pamięć i choć widziała twarz sprawcy, to nie jest sobie w stanie go przypomnieć. Niestety, świadomy tego morderca nie chcę pozostawić sprawy przypadkowi. Postanawia więc dokończyć swoje brutalne dzieło.
Co ciekawe, wbrew temu, co widzimy na ekranie, Fragasso tworzył ten film na serio, starając się zrobić psychologiczne giallo w starym, włoskim stylu, ale producenci nie byli z tego zbytnio zadowoleni (trudno im się dziwić), więc postanowili wynająć Bruno Mattei (kolejnego wirtuoza kina klasy B), który dokręcił kilka „slasherowych” scen. Dlatego momentami można odnieść wrażenie, jakbyśmy oglądali dwa różne filmy, co jak zresztą widzicie, nie jest w cale tak dalekie od prawdy.
Aktorsko film wypada koszmarnie. Postacie są okropnie napisane, a dialogi to już wyższy poziom żenady. Pomijam fakt komicznych wręcz ekspresji, ewidentnego czytania kwestii z kartki, awantur wywołujących co najwyżej uśmiech politowania, czy tragicznego lokowania produktów (kurczaki KFC obecne przy próbie samobójczej – to po prostu trzeba zobaczyć). Aktorzy grają tak, jakby chwile wcześniej pierwszy raz zobaczyli kamerę, a w okazywanych emocjach i brawurową mimiką, mogą stawać w szranki z gumową maską mordercy.
Skoro już o wilku mowa, to chciałbym się na nim na chwilę zatrzymać. Jak wcześniej wspomniałem, film był reklamowany we Włoszech jako trzecia część Teksańskiej masakry piłą mechaniczną, ale można odnieść wrażenie, że tak naprawdę był inspirowany Koszmarem z ulicy Wiązów, Wesa Cravena. Morderca podobnie jak Freddy ma przedziwną rękawice z ostrymi jak brzytwa (gumowymi) pazurami, którą rozpruwa brzuchy swoich ofiar. Jednak w przeciwieństwie do niego nie zaszczyca nas zgrabnymi żarcikami, a jedynie tekstami napalonego budowlańca, co razem z jego koszmarną, gumową maską podnosi elementy śmiechogenne w filmie o jakieś 50%.
Montaż to wyższa szkoła jazdy. Bohaterowie, jak i sam wspomniany wyżej włoski Freddy Krueger, zaprzeczają prawą fizyki, teleportując się z miejsca na miejsce. Czasem nie wiemy, ile czasu minęło od jednych wydarzeń, a czasem dostajemy zlepek losowych ujęć. W jednej scenie Melanie leży ledwo żywa w szpitalnym łóżku, w drugiej każe rozebrać się kolesiowi do slipów i spłukać jego ciuchy w ubikacji. Abstrakcja, z jaką mamy tutaj do czynienia sprawia wrażenie, jakbyśmy byli pod wpływem silnych środków psychotropowych, a finalne rozwiązanie akcji jeszcze bardziej podważa wszystko to, co właśnie zobaczyliśmy.
Dzieło Claudio Fregasso jest niewątpliwie jednym z najlepszych złych filmów jakie przyszło mi w życiu zobaczyć! Dzięki swojej nieporadności, momentami jest nawet lepsze od legendarnego Trolla 2. Non aprite quella porta 3 to dzieło nie tylko dla fanów, ale również genialny starter, dla osób rozpoczynających swoją przygodę w świecie złego kina grozy! Gorąco polecam!
Oryginalny tytuł: Non aprite quella porta 3
Produkcja: Włochy, 1990
Dystrybucja w Polsce: BRAK
