Naukowcy z Nordita na Uniwersytecie Sztokholmskim przeanalizowali błyski światła na zdjęciach astronomicznych z początku lat 50. XX wieku i odkryli statystyczne powiązania między czasem tych błysków, testami broni jądrowej oraz doniesieniami o niezidentyfikowanych zjawiskach anomalnych (UAP).
Wyniki przedstawiono w dwóch badaniach opublikowanych w czasopismach Scientific Reports and Publications of the Astronomical Society of the Pacific.
Naukowcy z Nordita na Uniwersytecie Sztokholmskim, wraz z międzynarodowymi kolegami z Uniwersytetu Vanderbilt, opublikowali dwa nowe badania, które dowodzą, że historyczne obserwacje astronomiczne zawierają nieoczekiwane wzorce. Wyniki opierają się na krótkotrwałych błyskach światła uchwyconych na kliszach fotograficznych z początku lat 50. XX wieku w ramach projektu VASCO (Vanishing & Appearing Sources during a Century of Observations). Projekt analizuje zdigitalizowane klisze astronomiczne w celu identyfikacji źródeł, które migają, znikają lub nagle się pojawiają – i w ten sposób lepiej rozumie zarówno zjawiska naturalne, jak i dotychczas niewyjaśnione.
„Dziś wiemy, że krótkie błyski światła to często odbicia słoneczne od płaskich, silnie odblaskowych obiektów na orbicie wokół Ziemi, takich jak satelity i śmieci kosmiczne. Jednak klisze fotograficzne analizowane w VASCO zostały wykonane, zanim ludzie mieli satelity w kosmosie” – mówi Beatriz Villarroel, badaczka z Nordita na Uniwersytecie Sztokholmskim.
Pierwszy artykuł, opublikowany w czasopiśmie Scientific Reports, analizuje ponad 106 000 błysków światła, czyli zjawisk przejściowych, które wyglądają jak gwiazdy pojawiające się i znikające w trakcie jednej ekspozycji. Badanie wykazuje statystyczne powiązania między zjawiskami, doniesieniami o UAP i testami broni jądrowej w atmosferze w latach 50. XX wieku. Prawdopodobieństwo wystąpienia błysków dzień po teście broni jądrowej było o 68 procent większe niż w dni bez tych doniesień. Ponadto liczba błysków wzrastała średnio o 8,5 procent z każdym doniesieniem o UAP. Gdy oba te doniesienia i testy jądrowe zbiegły się w czasie, efekty były addytywne, z ponad dwukrotnie większą liczbą błysków światła niż w dni bez testów jądrowych i doniesień o nich.
„Skala związku między tymi błyskami światła a testami jądrowymi była zaskakująca, podobnie jak dokładny czas, w którym najczęściej miały miejsce – mianowicie dzień po teście. To, co mogą one oznaczać, to niezwykle fascynujące pytanie, które wymaga dalszych badań” – mówi Stephen Bruehl z Uniwersytetu Vanderbilt.
Źródło: su.se
Życiowy przegryw, który swoje kompleksy leczy wylewaniem żalu w internecie. Nie zawsze obiektywnie, ale za to szczerze.