Grzebanie w śmietniku z etykietą „włoskie kino gatunku” to zawsze jakieś wartościowe doświadczenie. Nawet jeśli trafimy na dzieło złe do szpiku kości, mamy nauczkę na przyszłość. Czasami, a nawet bardzo często, zdarza…
Tag: włochy
Kobieca tajemnica (1991)
Pewnego leniwego wieczoru, przeglądając kolejne ogłoszenia w poszukiwaniu ciekawych kaset VHS, uwagę mą przykuł film z celującą ze spluwy, seksowną Margeux Hemingway na okładce. Jako że aktorkę doskonale kojarzyłem, postanowiłem go czym…
Twarda droga, jedyna droga (1987)
Warto od czasu do czasu dać trochę wytchnienia swojej głowie i obejrzeć coś, co wymaga od nas minimum myślenia. Ja w razie takiej potrzeby lubię sięgnąć po włoskie klony Rambo czy innych akcyjnaków. Wiem,…
Zagubieni w Dolinie Dinozaurów (1985)
Włoskie kino kanibalistyczne to chyba takie moje największe guilty pleasure, czyli forma „sztuki”, która sprawia mi jakąś przyjemność, ale do której tak trochę wstyd się przyznać w towarzystwie. Wiadomo, Cannibal Holocaust (1980) Ruggero Deodato to wielkie kino,…
Człowiek zwany Ciszą (1968)
Ekspertem nie jestem, ale trochę włoskich westernów w życiu widziałem. Na tyle, by móc z czystym sercem wskazać te, które uznaję za arcydzieła, te które mi się podobały oraz takie, których zapewne nie zrozumiałem. Wiem natomiast, że Sergio…
Niepokalana (2024)
Ostatnie lata to czas jakiegoś małego renesansu horroru klerykalnego. Nagle wielu twórców kina gatunku sięga po zakurzoną biblię, wyciąga z szuflady różaniec po babci i kieruje swe kroki do zamkniętych dla…
Omen: Początek (2024)
Po spektakularnej porażce, jaką okazał się Egzorcysta: Wyznawca (2023), raczej z dozą ostrożności patrzyłem na nadchodzący Omen: Początek. Dwa kanoniczne dla kina grozy powracają praktycznie jeden po drugim, a pierwszy przetarł…
Arrow rekonstruuje klasyczny horror „City of the Living Dead” Lucio Fulciego
Włoski ojciec chrzestny gore, Lucio Fulci, przedstawia Miasto żywych trupów, notorycznie przyprawiające o mdłości, zniewalająco cielesne arcydzieło apokaliptycznego horroru o zombie. Arrow Video przywróciło klasykę włoskiego horroru…
Avere vent’anni (1978)
Młodość ma swoje prawa. Tak się zwykło mówić. Ponieważ sam nigdy nie byłem młody, to nie wiem, co kryje się za tym hasłem. Podejrzewam, że chodzi tu o to, aby być beztroskim, czerpać z życia…
Zjedzeni żywcem (1980)
8 lat zajęło włoskiemu twórcy kina gatunku, Umberto Lenziemu, aby zdecydować się na powrót do amazońskiej dżungli i rozwinąć temat ludycznego kanibalizmu po, zdaniem samego reżysera, definiującym go Człowieku…