Zdolność „widzenia więcej” bywa najczęściej darem, który niekoniecznie uszczęśliwia jego posiadaczy. Prorocze sny, koszmarne wizje przyszłości, widzenie ludzkiej aury oraz duchów. Anomalne zdolności oraz zjawiska interesują mnie niemal od dzieciństwa, także z wielkim zainteresowaniem sięgnąłem po kolejny film dotykający takich tematów. Prorocze wizje z 1991 to całkiem zajmujący thriller nadprzyrodzony z czasów popularności kaset. Przyjrzyjmy się bliżej fabule.
Patrick Costello to młody student, który posiadał wyjątkowe zdolności parapsychiczne. Potrafi przewidywać przyszłość oraz dotykając przedmiotu należącego do pewnej osoby, określić jej zainteresowania i inne szczegóły z życia. Dodatkowo lunatykuje, co bywa bardzo kłopotliwe. Ze zdolności Patricka najczęściej korzysta jego współlokator, którego pasja to randkowanie z dziewczętami.
Nasz bohater od dłuższego czasu jest męczony nocnymi koszmarami, w których widzi mordercę brutalnie pozbawiającego życia młode, atrakcyjne kobiety. Okazuje się, że mężczyzna ze snów to profesor Steering, autor popularnych książek omawiających portrety psychologiczne seryjnych morderców. Spotyka się on z młodą nauczycielką Patricka, Laurel, w której kocha się również młodzieniec. Gdy informuje ją o swych podejrzeniach co do osoby profesora i nietypowych zdolnościach, ta przekazuje informację Steeringowi…
Film jest całkiem wciągającym przykładem typowego thrillera nadprzyrodzonego, jakich w tamtych czasach widziałem wiele. W rolę młodego bohatera wcielił się popularny w latach 90. Zach Galligan, kojarzony przede wszystkim z obu części słynnych Gremlinów (1984-1990), Zandalee (1991) czy też Gabinetu Figur Woskowych (1988). Aktor o sympatycznej aparycji wzbudził we mnie sympatię, wypadł całkiem przekonująco w roli „psychica” (psychicznego?). Partneruje mu atrakcyjna Catherine Mary Stewart, znana w czasach boomu wideo z hitów takich jak szalona komedia Weekend u Berniego (1989) oraz postapokaliptyczny Świat oszalał (1987).
Reżyser George Michalka, o którym właściwie pierwszy raz słyszę, wykonał robotę całkiem poprawnie. Akcja prowadzona jest starannie, lokacje są interesujące i pomysłowo sfilmowane. Muzycznie cofamy się w lata 80., a nasze uszy cieszą syntezatorowe dźwięki. Kilka sekwencji jest zmontowanych w iście sennej atmosferze, a mowa oczywiście o wizjach Patricka i początkowej scenie z klubu nocnego (z odrobiną golizny).
Film wciągnął mnie od samego początku i nie żałuję, że poświęciłem mu czas. Oczywiście nie jest to żaden kamień milowy, gdyż powiela wielokrotnie wykorzystywane schematy, ale cała ekipa wykonała swą pracę na tyle poprawnie, by dostarczyć widzowi tego, czego oczekuje od tego typu obrazów. A czego oczekujesz od filmu Ty, Drogi Czytelniku? Film w latach 90-. wydała w Polsce na kasetach firma Europol. Wszystkim zainteresowanym zjawiskami anomalnymi mogę szczerze polecić inny, bardzo interesujący paranormalny dreszczowiec Nadawca 1982.
Oryginalny tytuł: Psychic
Produkcja: USA, 1991
Dystrybucja w Polsce: BRAK
Fanatyk starych kadrów, obskurnej pulpy i zapomnianych horrorów, na co dzień kochający tata.